Адаб хусни инсон аст. Оре, шахси боадаб хамеша аз хасои-ли хамида, мисли фазлу дониш, заковат ва хунар, фарханг бар хурдор аст. Аслан ин кабил одамон фурутану бохиммат ва дурандешу донишманд мешаванд. Зеро хуб медонанд, ки бузур-ге гуфта:...

Бидонед, ки ҳеҷ коре бе устоде муяссар намешавад, ва ҳар ки бе устод коре кунад бебунёд бошад. Одоби шогирд ин аз муаллим вобастааст ва баъд аз оила, сарчашма мегирад. Кӯдаке, ки аз хурди бо ақлу тамиз аст то охири умр ҳамин хел меравад. Ва инсоне, ки аз хурди бе ақлу бе фаросат бошад ҳамин тавр ба балоғат мерасад. Ва аз ӯ умеде пойдор намешавад....

Забоншиносӣ (аз форсӣ: زبانشناسی) ё Лингвистика (аз лотинӣ: Linguistica), илм дар бораи забони инсон буда, қонуни мавҷудият ва инкишофи таърихии онро меомӯзад. Забоншиносии ҳозира серсоҳа ва бо дигар соҳаҳои улуми гуманитарӣ алоқаманд аст. Забоншиносии умумӣ умдатарин қонуниятҳои инкишоф ва мавҷудияти забонҳоро тахқиқ мекунад. Забоншиносии хусусӣ бошад забонҳои алоҳида ё гурӯҳи забонҳоро мавриди омӯзиш қарор медиҳад. Забоншиносӣ аз рӯи усули тадқиқ, ба муқоисавӣ-таърихӣ, типологӣ, структурӣ, забоншиносии математикӣ...

Парокандагии миллӣ, ҷудогӣ ба маҳалу гурўҳҳо ва паси сангари муқобил пайи қасди ҷони якдигар қарор гирифтани тоҷикон, ки акнун истиқлолият насибашон гашта буд, воқеан даҳшат ва хатари азиме буд.Тақдир ва сарнавишти миллати тоҷик дар солҳои 1992-1994 чун «ашки сари мижгон» дар вазъи ҳассосе қарор дошт.

Ваҳшонияти ин рўйдоди нобасомон, ки доғе ба қалби ҳар пиру ҷавон ҷо намуда ба ҳар хонадоне осори ғаму андўҳ ниҳода буд, дар шеъри Мўъмин Қаноат чунин тасвир шудааст:..

Китоб манбаи илму дониш, сарчашмаи дарёи акл, махзани фарханги миллй, пояи

тамаддуни чахони мутамаддин, хосса ойинаи хаёт ва калиди дари ганчи сухан аст. Бо хамин далел шоири бузурги форсу точик Абдурахмони Ч,омй китобро чун «Фvpyги субхи доной» ба калам додааст.  Инсон метавонад ба востаи китоб ба адабиёту фарханг, сиёсат иктисодиёти мамолики зиёд ошно гашта, оламро бо тайёраи андеша сайр намояд....